ممکن است تصور کرده باشید که شبکه ای که از توپولوژی ستاره ای استفاده می کند محدود به تعداد پورتهای هاب خود می باشد. اما در صورتی که قرار باشد شبکه گسترش پیدا کند، بعد از اشغال تمام پورتهای هاب، این امکان وجود دارد که یک هاب و یا حتی در بعضی موارد دو یا سه هاب دیگر به شبکه اضافه کنید.
برای اینکار هاب دوم باید با استفاده از یک کابل استاندارد و پورت خاصی که به این منظور روی هاب ها تعبیه شده است و پورت uplink نام دارد، به هاب دوم متصل شود. بدین صورت شبکه ای بوجود می آید که به توپولوژی ستاره ای چند سطحی معروف است. یک شبکه اترنت ۱۰Mbps استاندارد می تواند تا چهار هاب را که به این صورت به همدیگر متصل شده اند پشتیبانی کند، اما یک شبکه Fast Ethernet معمولا فقط تا دو هاب را پشتیبانی می کند.

در این توپولوژی از یک وسیله مرکزی برای کابل کشی استفاده می شود که هاب یا تمرکزدهنده (conectrator) نامیده می شود. در یک شبکه ستاره ای هر یک از کامپیوترها توسط یک کابل مجزا به هاب متصل می شوند. اغلب LAN های اترنتی امروزی و بسیاری از LANهایی که از پروتکل های دیگری استفاده می کنند، از توپولوژی ستاره ای بهره می برند...

در شبکه ای که از توپولوژی باس استفاده می شود، همه کامپیوترها پشت سر همدیگر و در یک خط، توسط کابل شبکه به یکدیگر متصل شده اند. سیستم های اترنت قدیمی برای توپولوژی باس از کابل های کواکسیال استفاده می کردند که...

بر اساس همبندی (توپولوژی)

ممکن است شبکه‌های رایانه‌ای بر اساس نوع همبندی شبکه طبقه‌بندی شوند مانند:«شبکه باس» ^[۵] (Bus)، «شبکه ستاره» (‎(Star، «شبکه حلقه‌ای» (Ring)، «شبکه توری» (Mesh)، «شبکه ستاره-باس» (Star-Bus)، «شبکه درختی» (Tree) یا «شبکه سلسله مراتبی» (Hierarchical) و ...